Karl Schneeberg und das Alte Testament : in Mecklenburger Platt

Von David un Goliath 1.Sam.16.17. Na, sd dei Knig, wo du dat mit aller Gewalt wisst, denn man los! Mienen Sgen hest du tau! Dor wr de Sak afmakt - de Kampf knn losgahn. Oh, wr di dat 'ne Uprgung bi dei Isra'liten! Un as nu dei Ries' ltt David kamen sehg, fng hei luthals an tau lachen un rp: Bn ick denn ein Hund, dat du mi mit 'n Stock bikamen wisst? Kumm her, du Bengel! Ick ward di in Grund un Boden stampen, un dien Fleisch ward ick de Geier taun Fra vrsmieten"! Doch ltt David lt sick nich bangen maken von den Groten: Du verlttst di up dien Grt, up den Sbel, up Schild un Speer. Un ick verlat mi up den leiwen Gott, den' du utlacht hest! Dei ward di ht noch wiesen, wat 'ne Hark is, du Grot-Mul"! Dorbi har David sick all einen von de Stein ut de Tasch grawwelt un in de Schlingen trecht leggt. Poor mal schwng hei s' sick m den Kopp, denn halte hei ut - so dull as 'e man knn: Ss-s! simmte de Stein. Un knack! sd 't dor, as wenn di wat gegen ein Brett flagen wr. Un butts! Dor leg Goliath up de Erd. Wr dor vrlang henslagen un rgte nich Hand noch Faut mehr - de Stein har em piel vrn Kopp drapen! David lp nu fix uptau un nehm em den groten Sbel af, ft dei Klingen wiss mit beiden Hnden un slg sienen groten Wedderpart den Kopp man so batz weg. As dei Philisters dat sehgen, kregen sei 't mit de Angst to daun un lpen hals-oewer-kopp los, all wat sei lopen knnen! Dei Isra'liten oewer sett'n de annern nah un jagten s' wiet bet oewer de Grenz' hen.