Gökyüzüm Mavi

Gökyüzünün en ücra kösesindeyim. Gözlerimde özlenilmislikler, yalvarislar, yakarislar... Gözlerimde olmayisinin kacinci haftasi, yoklugunun omuzlarimda yaptigi agirlik... Gözlerimde yaslar... Insanlar, yagmur sanir ama benim gözlerim hep sana aglar. Sevdamin kanadi kirik, icimde düsme korkusu var. Bir ucurumun ucundayim, sona geldim sanmisken, sana geldim... Icimde düsme korkusu var. Bulutlara yansiyan günesin kizilligi gözümü aliyor. Yüregin karanliklar arasina gizleniyor ama gökyüzü hala aydinlik kaliyor. Gögün kokusu yüzümü oksarken, bir kanadim daha kiriliyor, icimde düsme korkusu var. Varsin, bilmesin onlar. Biz el ele yürüdük. Bunu sokak gördü. Deniz gördü. Gökyüzü gördü. Ay gördü. En güzeli de; Allah gördü Ich bin in der hintersten Ecke des Himmels. In meinen Augen erkennt man die Sehnsucht, die Demut, die Suche ... Die Woche, die du nicht vor meinen Augen bis, deine Abwesenheit lastet als Gewicht auf meinen Schultern.