Bu Sarki Bizim Olsun

Yapacak bir seyi kalmadiginda neye sarilacagini sasiran insanlara dönüstük. O kadar cok insanin icinde insansiz kaldik ki halimize acir olduk. Bizi anlamadiklarini ya da anlamayacaklarini düsünerek bagladik kendimizi susa susa dalginliklara. Dalip gider olduk her seye... Sarkilarin, siirlerin hatta okudugumuz kitaplarin girdabinda koca bir hortum oldu beynimizin gelgitleri Her seyi umursayan ama bir o kadar da umursamayani olduk kendimizin Tek bir kelimeden binlerce anlam cikardigimiz günleri özledik belki de... Ve bir bakisla söylenmeyen sözlerden aradigimiz medetleri özler olduk Vedasi eksik gidislerin, ardi sira bakan kaybedenleri olduk. Üstelik gidecegini önceden bildigimiz halde, kan kaybetmesine aldirmadan seyirci olduk yüregimizin Ve sonra...