Siekiera

- Dales krolikom? - zapytal tato, klepiac kose.- Dalem - powiedzial brat na Slowacji.- A miales nie dawac! - krzyknal tato podstepnie.- No przeciez nie dalem! - krzyknal brat.A tu, gdzie zostala w drewnie gleboka rysa, uderzyl mlotek. Brat, ktory tak naprawde nakarmil kroliki, zdazyl uskoczyc, wiec dzis jest na Slowacji. Do tej chwili ten dialog byl ulubionym dowcipem taty, dopoki brat nie postanowil, ze go odegra.fragment powiesciPowracajacy w rodzinne morawskie gory praski dziennikarz dokonuje bilansu swojego zycia. W tej opowiesci, w ktorej przyszlosc przenika sie z przeszloscia, utopia z wyzyskiem, a zdrowy rozsadek z posluszenstwem, jedynymi drogowskazami pozostaja ponadczasowe ludzkie wartosci.Siekiera jest dowodem na to, ze sytuacja czlowieka w spoleczenstwie i w rodzinie nie zmienila sie w przeciagu ostatniego polwiecza tak bardzo, jak zwyklismy sadzic. Ta powiesc wciaz jest niezwykle aktualna.