Van Richmond Naar Reid : Bronnen En Ontwikkeling Van Taakgerichte Hulpverlening in Het Maatschappelijk Werk

In 1916 legde Mary Richmond met haar boek Social Diagnosis de basis voor maatschappelijk werk als beroep. Zestig jaar later ontwikkelde William Reid de taakgerichte hulpverlening, kortweg het TGH model. Deze uitgave Van Richmond naar Reid beschrijft de relatie tussen theorie en praktijk binnen de taakgerichte hulpverlening tegen de achtergrond van de geschiedenis van het maatschappelijk werk. Veel aandacht gaat naar het handelen van maatschappelijk werkers en de theoretische onderbouwing daarvan.TGH is een van de weinige modellen voor maatschappelijk werk met een onderzoeksgeschiedenis van enkele decennia. Reid en zijn collega Epstein legden in de jaren zeventig de theoretische en empirische basis voor het werkmodel dat de activering van cliënten centraal stelt. Aspecten als probleemoriëntatie en prioriteitenkeuze, tijdlimiet, taakontwikkeling in dialoog met de cliënt, contractering en gestructureerde aanpak kregen stapsgewijs vorm. Zowel academici als professionals uit de praktijk droegen bij aan de ontwikkeling van TGH.Vaak wordt gesteld dat het maatschappelijk werk geen systematische 'body of knowledge' of gevalideerde methodieken kent. Dit boek maakt duidelijk dat TGH wel degelijk is gebaseerd op kennis uit onderzoek en door onderzoek is gevalideerd. Van Richmond naar Reid laat zien hoe TGH geworteld is in het kennisdomein dat sinds Richmond is ontwikkeld. Aan de orde komen publicaties van de vrouwen die verder gingen in het spoor van Mary Richmond, zoals Hamilton, Robinson, Hollis en Perlman. Ook Nederlandse pioniers als Muller-Lulofs en Adriani krijgen aandacht. Een belangrijke plaats is ingeruimd voor het werk van Marie Kamphuis, die niet alleen bruggen bouwde tussen het maatschappelijk werk in de VS en Nederland maar ook het werk van Reid in Nederland introduceerde