Nagarjuna; grondregels van de filosofie van het midden

Nagarjuna leefde waarschijnlijk in de 2e eeuw in India. Hij was een van de invloedrijkste boeddhistische denkers. Zijn filosofie staat in de traditie van de Prajnaparamita Sutras, die leren dat de dingen leeg zijn zoals een illusie. De grondregels zijn een vertaling van Nagarjuna's bekendste werk, de mulamadhyamakakarika's. De filosoof probeert hier aan te tonen dat de werkelijkheid niet kan worden teruggebracht tot conceptuele structuren. Denken en begripsvorming zijn het werk van de mentale voorstelling en daarom fantasie. De werkelijkheid wordt daarentegen ervaren en kan om juist die reden niet worden gedacht. Dit idee had grote invloed op de geschiedenis van het boeddhistisch denken in Centraal en Oost-Azi. Nagarjuna toont de absurditeit aan van concepten zoals die van substantie en causaliteit en van de idee van beweging, in ieder geval voor zover die betrekking hebben op een in zichzelf bestaande werkelijkheid. Evenals de Duitse filosoof Immanuel Kant benadrukt hij de grenzen van het menselijk verstand om zodoende ruimte te scheppen voor het ervaren.