Covjek bez lica

Kada, upravo na dan Antibirokratske revolucije, 7. oktobra 1988. u svom stanu u Titogradu Scepan Dragisic dobije vijest da mu je preminuo otac Tripko, i ne sluti sto ce sve doznati o svome ocu, svojoj zemlji Crnoj Gori, sistemu, ali nadasve o spijunima te njihovim tajnim dvostrukim i trostrukim zivotima koji ce se pred njim razotkriti iz papira koje kriju kovcezi sto su mu dosli u nasljedstvo. Ispisujuci Tripkov zivot i zivot njegove porodice, poznanika i nadreA enih, Milorad Popovic napisao je najveci spijunski roman nasih dana. Covjek bez lica roman je o Crnoj Gori i Jugoslaviji, o dvadesetom stoljecu u kojem se susrecu stvarne povijesne osobe i fiktivni likovi, o idealima i odustajanju od njih, o prevratima, nastajanju i rastakanju drzava i velikih ideja. No to je prije svega roman o nesalomljivima, o onima koji najdublje vjeruju u ideale, o spijunima koji nisu tajni agenti iz filmova, vec mozda tek obicni knjiznicari. Covjek bez lica snazna je epopeja o ljudima za koje znamo da su tu oko nas, ali o kojima ne znamo nista, osim da o njima i njihovim procjenama ovise vladari i sudbine naroda. U sirokom zamahu od crnogorske vlade u emigraciji u Italiji nakon Prvoga svjetskoga rata do nasih dana Milorad Popovic ocrtao je povijest prevara i prevrata, vjere i nevjere, osobnih tragedija, velikih herojstava i jos vecih izdaja te tragicnih ljubavi koje jedine i mijenjaju svijet.